আচ্ছন্ন কাদম্বিনীৰ কান্তিময় কাহিলি
কান্তপক্ষী শান্ত হৈ
কুহেলিকাৰ কাব্যকুঞ্জত শোভিত শব্দগুচ্ছ –
চন্দ্ৰকলাৰ লাৱণ্য লৈ।

আচ্ছন্ন কাদম্বিনীৰ কান্তিময় কাহিলি
কান্তপক্ষী শান্ত হৈ
কুহেলিকাৰ কাব্যকুঞ্জত শোভিত শব্দগুচ্ছ –
চন্দ্ৰকলাৰ লাৱণ্য লৈ।
বাৰ্দ্ধক্য ,
উস ! বাৰ্দ্ধক্যৰ কথা নুসুধিবা মোক
বাৰ্দ্ধক্যৰ ছবি নেদেখুৱাবা মোক
সেই দুখৰ ছবি ——-
কৰিমেই যুদ্ধ হ’মেই বিজয়ী
পৰাজয় নলও নলও স্বীকাৰ কৰি
আগুৱাইছো আগুৱাম নৰও থমকি
হেৰুৱা নাই আত্মবিশ্বাস আত্মশক্তি
শেহতিয়া ফাগুনৰ
ব’তাহ জাকত নীৰৱে,
উৰি যাব ধৰিছে তোমাৰ,
বিষাদ ভৰা অভিমানী মন।
হাঁহিবিন সুন্দৰ জীৱন
অসম্ভৱ-অকল্পনীয়,
হাঁহিমুখী ব্যক্তিত্ব
সকলোৰে প্রিয়।
অনাসুয়া অন্তৰ সপি
প্ৰকৃতিৰ আত্মাক
আৰক্তিম অমৰ প্ৰেমেৰে ভালপোৱা
আত্মাত আত্মা থৈ
তুমি কান্দিছা, কান্দা
চকুপানী শেষ নোহোৱালৈকে
কান্দিয়েই থাকে।
ফাগুনৰ বলীয়া পছোৱা ঐ, ক’লৈ যোৱা ।
লঠঙা গছৰ তলত ৰই আমনি লাগিছে,
যাওঁতে ল’গ পালে কৈ যাৱা
প্ৰিয়তমাক কথাটি।
“ওঁম মনি পদ্মে হুম” বুলি উচ্চাৰণ কৰি ধৰ্মাত্মা লামাই গাড়ীৰ খিৰিকীখন অলপ উঠাই দি গলগলীয়া মাতেৰে অভিনন্দনক মহাপ্ৰভু পদ্মসম্ভাৱাৰ জীৱন কাহিনী কবলৈ আৰম্ভ কৰিলে ৷