ভূতৰ জীয়া কাহিনী কিতাপখনত দুটা ভৌতিক গল্প প্ৰকাশ পোৱাৰ আনন্দত পুৱাই অতনু প্ৰকাশকৰ ঘৰ পালেগৈ৷ ৰঙা কাগজ এখনৰে প্ৰকাশকে ধুনীয়াকৈ পেকিং কৰি দিয়া গল্প সংকলনখনৰ কপি এটা বেগত ভৰাই সন্ধিয়া
Author: চুমিন্দ্ৰ চৌধুৰী
বৌদ্ধ ধৰ্মত জল ইশ্বৰৰ কাৰণে আটাইতকৈ পবিত্র, নিৰ্মল, স্বচ্ছল আৰু উৎকৃষ্ট অঞ্জলি বুলি মনা হয়৷ সেই কাৰণে লামা সকলে পবিত্ৰ জল চতিয়াইহে পূজা পাতল আদিৰ সুভাৰম্ভ কৰে৷ তেওঁলোকে যাত্ৰা পথত পোৱা পবিত্ৰ নদী বা নিজৰাৰ পৰা জল সংগ্ৰহ কৰাটো এটা পৰম্পৰাগত ৰীতিও৷
হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে,
হেৰাই যোৱা জন মনত পৰিলে,
হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে,
সোনালী অতীত স্মৰণ কৰিলে ৷
কেইবাশ বছৰ আগত ভূটানৰ হা ভেলীৰ জিফিউ বস্তিৰ সমীপৰ নদীখনৰ বুকুত আকাশৰ পৰা এটা আঘাত প্ৰাপ্ত শগুণ উৰি আহি পৰিছিল ৷ নদীখনৰ পানীত পৰা পাছতেই ডেউকা ভগা শগুণটো সুস্থ হৈ উঠি পুনৰ আকাশলৈ উৰা মাৰিছিল৷
উৰি যায় মন মোৰ উৰি গুছি যায়,
উৰণিয়া পখী মোৰ এই মন।
থৈ যায়, হৃদয়ত গুজি থৈ যায়,
অলেখ নিশাৰ অতৃপ্ত প্ৰেমৰ স্বপ্ন ৷
ৰুণ ৰঙৰ ভূটীয়া চামথা পৰিহিত ডিঙিত কমলা ৰঙৰ খাতা মেৰাই থকা বৌদ্ধলামা জন অভিনন্দনৰ ওচৰত চপাত সি ভূটানী সকলৰ দৰে ভক্তিভাবেৰে মুৰ দোৱাই লামাজনক অভিবাদন জনালে ৷ লামা জনে ওমঁ মনি পদ্মে হুম
ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পৰা মানৱ-বন্ধু খিতাপৰ ক্ষ্মাৰকখন গ্ৰহণ কৰি সত্যবানৰ সাতচল্লিচ খ্ৰী:পূৰ্বত জুলিয়াছ চিজাৰে জেলা সমৰ জিকি কোৱা ‘ভেনি ভিদি ভিচি’ বাক্যাংশ মনত পৰিল৷
সুউচ্চ হিমালয় গিৰিমালাৰ পাদদেশৰ একমাত্ৰ ৰাজতান্ত্ৰিক দেশ, লেণ্ড অফ থাণ্ডাৰ ড্ৰেগন (ভূটান) ৰ ৰাজপথেৰে যাত্ৰা কৰি অভিনন্দন ধন্য হৈ পৰিল৷ পৰিস্কাৰ পৰিচন্ন, যানবাহনৰ যানযট নথকা পাৰো-থিম্ফু সংযোগী ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ একাষে সুউচ্চ থিয় লঠঙা পাহাৰ আৰু ইকাষে এখন সৰু নদী৷ নীলাভ আৰু স্বচ্ছল কুলকুল