ভোগালীৰ মানেই হৈছে সকলো ফালৰ পৰাই নদনবদন আনন্দ উৎসৱ৷ য’ত থাকে পৰিয়ালৰ মৰমৰ আৱদাৰ৷ নিয়ৰ সৰা গধূলিত ভোগালীৰ কিৰিলি, মেজিৰ দপদপকৈ জ্বলা জুইৰ কাষত হেপাহৰ ধেমালি৷ মাটিমাহ, কাঠআলু, ঔটেঙাৰে উহুৱা চাউলৰ ভাতসাঁজেৰে তৃপ্তি যোগাই অন্তৰ আত্মাত৷ মুঠি মৰা বৰা চাউলৰে মহৰ আঠা দৈয়ে ভোগৰ আমোদ যোগাই৷
Month: February 2021
সেই সকল নহয় প্ৰকৃত কবি
যি আত্মগৌৰৱান্বিত পদধ্বনি কৰি
ইৰ্ষা অৰ্থ চক্ৰান্তৰে সন্মান ফুৰে বিছাৰি
আনক তুচ্ছ তাৎচিল্যৰে সমালোচনা কৰি
ফাগুনৰ মায়াসনা ৰাতি
কাৰ হৃদয় বীণাৰ সুৰে
আমনি কৰে!
জোনাকৰ বুকুতো জ্বলে
হেঁপাহৰ বৰষুণজাকত তিতিবুৰি
গাঁৱৰ তিনিআলিৰ মুৰত আমি ৰৈ থাকো
দৃষ্টিয়ে ঢুকি পোৱালৈকে উৎসুক আমি
“নাৰায়ণ”ৰ মুখদৰ্শনৰ বাবে অপেক্ষাৰত
তুমি জানো
সপোনত দেখিছিলা মোক?
তুমি জানো
সপোনত সুধিছিলা
মই মুকবধিৰ। ভগৱানে মোক কিয় ইমান ডাঙৰ শাস্তি বিহিলে মই নাজানো। ইজনে সিজনৰ লগত হাঁহি-মাতি কথা পাতিলে মই কিবা হৈ যাওঁ।
শুনিছানে তুমি
বাহিৰ মৌ মিঠা সুৰ?
শুনিছাঁ তুমিও
কিয়নো বাঁহীৰ নিভাঁজ মাদকতা
তোমাৰ কলিজাটো এতিয়া
মোৰ বুকুৰ মাজত লৈ ফুৰিছোঁ
দুচকুৰ নীলাৰে বৈ বৈ
প্ৰাণত প্ৰেমৰ কঠিয়া সিঁচি
যাওঁ বুলিয়েই গুছি গ’লা
এবাৰো নাচালা ঘূৰি,
ভাবিও নাচালা এবাৰ
কেনেকৈ জীয়াই থাকিম বুলি।