আজিকালি…
বৰ সহজেই আঁতৰি যায় মানুহ
ইজন সিজনৰ পৰা,
বৰ সহজেই ভাগি যায় সম্পৰ্কৰ বান্ধোন
Author: ৰশ্মিৰেখা ভট্টাচাৰ্য
এটি সূৰ্যৰ মৃত্যু হৈছিল
সংগ্ৰামী আত্মাৰ বিননিত
জৰজৰকৈ খহিছিল লুইত পাৰৰ মাটি,
কৰুণ সুৰ এটি ৰৈ ৰৈ বাজিছিল
হেঁপাহৰ বৰষুণজাকত তিতিবুৰি
গাঁৱৰ তিনিআলিৰ মুৰত আমি ৰৈ থাকো
দৃষ্টিয়ে ঢুকি পোৱালৈকে উৎসুক আমি
“নাৰায়ণ”ৰ মুখদৰ্শনৰ বাবে অপেক্ষাৰত
আবেলি আবেলি গোন্ধটো বুকুত লৈয়েই
এমুঠি নিশ্চল বতাহ সাৱটি
ৰাতিৰ বুকুলৈ আগবাঢ়ে অৰুণগৰ্ভা পৃথিৱী।
দুবৰিৰ কোমল নিৰ্যাসে তিয়াব নোৱাৰা