মইয়ে গংগা,
মইয়ে সৰস্বতী,
মইয়ে লক্ষ্মী, সত্যভামা,
মইয়ে ৰাধা
মইয়ে ৰুক্মিনী জগত কৰ্তাৰ
Year: 2021
দিন গল মাহ গ’ল
আহিল ফাগুনৰ প্ৰথম পুৱা,
কৃষ্ণ পক্ষৰ শব্দহীন নিশা
আজি জোনাক সৰা প্ৰথম পুৱা।
২০১৪ চনৰ চেপ্তেম্বৰ মাহৰ কথা৷ অভিনৱ তেতিয়া জেচিবি কোম্পানীৰ গুৱাহাটীৰ ৰিজিওনেল অফিছত ৰিজিওনেল হেভিলাইন মেনেজাৰ হিচাবে কৰ্মৰত আছিল ৷
সেই দিনাখন মেঘালয়ৰ লুমচুলঙৰ পৰা কিছু দূৰৈৰ পাহাৰৰ মাজত থকা
বিস্তীৰ্ণ জীৱনৰ এখিলা সৰা পাত
ৰঙৰ সপোন দেখি
বলুকা শিলত ছবি আঁকি আঁকি
এটা কবিতাৰ ঘৰ সাজি।
মায়ামোহ আবিষ্ট দুৰ্ভেদ্য দুৰ্গম দূৰ্গ
হয় যদি চুৰ্ণ বিচুৰ্ণ
কালশ্ৰোত নিৰুদ্ধ হৈ হ’লে বেদশূন্য
স্থিতপজ্ঞ যোগ সমাধিস্থ
ভূতৰ জীয়া কাহিনী কিতাপখনত দুটা ভৌতিক গল্প প্ৰকাশ পোৱাৰ আনন্দত পুৱাই অতনু প্ৰকাশকৰ ঘৰ পালেগৈ৷ ৰঙা কাগজ এখনৰে প্ৰকাশকে ধুনীয়াকৈ পেকিং কৰি দিয়া গল্প সংকলনখনৰ কপি এটা বেগত ভৰাই সন্ধিয়া
তুমি মোৰ এক
আকাংক্ষিত মিঠা সপোন,
তুমি মোৰ এক
জীৱন দৰ্শনৰ দাপোন।
মোৰ স্বপ্নৰ তালিকাত
লওক সুখময় জগত গঢ়,
নিজান গ্ৰহত হওক
আমাৰ এটি সৰু ঘৰ।
আশা ভাঙি গঢ়ি আহিছো আগবাঢ়ি
পদে পদে হতাশাইহে ধৰে সাৱতি
বাস্তৱ পোহৰ কৰি নজ্বলেহে নজ্বলে
স্বপ্নীল নয়নৰ স্বৰ্ণালি চাকি গছি