চকুৱে যেতিয়া কথা কয়
শব্দবোৰ লুকাই ওঁঠত।
মৌন হৈ ৰয় ওঁঠ।
Category: কবিতা
যান্ত্ৰিকতাৰ পৃথিৱীখনৰ পৰা
জীৱনে মেলানি মগাৰ মুহূৰ্তত
তোমাৰ আগমনে
মৰহি যোৱা প্ৰাণত
নৱ উদ্যমৰ
সজীৱতাৰ পৰশ ঢালিলে|
বিশ্বপ্ৰেম মানৱপ্ৰেমেৰে সদা সজ্জিত মই
কবিত্বই মোৰ মৃত্যঞ্জয়ী গায়ত্ৰী মন্ত্ৰ
সত্য প্ৰেম সততা ন্যায় সহৃদয়তা
অনিৰুদ্ধ অনিবাৰ্য সবল সতীৰ্থ
মোৰ সন্মুখত
এখন উলঙ্গ মানুহৰ পৃথিৱী
আশ্চৰ্য্য কদৰ্য্য মানসিকতা
আসুৰিক অশ্লীল প্ৰকৃতি
এক অভিশপ্ত ভালপোৱা নিবিড় নিস্তব্ধ নিসঙ্গ প্ৰহৰত
কেতিয়াবা তুমি জানো মোৰ হিয়াৰ
নিশব্দে সৰা অশ্ৰুৰ শব্দশুনা
অনুভৱ কৰা জানো
মোৰ প্ৰেম ভালপোৱা
থকা শুনি থকা ভাৱি থকা কথাবোৰ
কবিতাৰ আকাৰে লিখি দিলেই নহয় কবিতা
শুকুলা মেঘৰ আঁৰত
জোনালী তোমাৰ হাঁহি
জৱা ফুলীয়া কলিজাখন
ৰাখিছা সযতনে,
যেন গোলাপৰ পাহি।
